ช่วงนี้ดูข่าวน้ำท่วมแล้วรู้สึกสงสารประเทศไทยของเราจัง แต่ที่เซ็งไม่แพ้กันก็คือว่าข่าวบ้านเราไม่ค่อยได้รับความสำคัญที่อเมริกาเท่าไหร่เลย ซึ่งก็จริงอยู่ที่ประเทศเราเป็นประเทศเล็กๆที่อาจจะไม่ได้สำคัญสำหรับเขาเท่าไหร่ แต่รู้สึกได้เหมือนกันนะว่าคนอเมริกันเองก็ไม่ค่อยสนใจสิ่งเกิดขึ้นในประเทศอื่นๆ อย่างเช่น ประเทศเราสักเท่าไหร่ ช่วงนี้เวลาไปเรียน ถ้ามีโอกาสเมื่อไหร่ก็จะพยายามเล่าให้เพื่อนๆในห้องฟังและฝากบอกว่าสามารถบริจาคให้ผู้ประสบภัยผ่านเว็บสภากาชาดได้ ทำให้รู้สึกจริงๆว่าคนไทยเราก็ต้องช่วยเหลือกันเอง เพราะคนอื่นก็คงไม่ได้สนใจเราสักเท่าไหร่หรอก ถ้าเราไม่รักกัน ใครจะมารักล่ะ
แต่ก็ยังดีใจที่เวลาดูข่าวแล้วเห็นว่าคนไทยใจดีช่วยเหลือกันอย่างไม่เหน็ดเหนื่อย บางคนขนาดต้องขนของลุยน้ำ แต่ยังยิ้มก็มี มีนักข่าวไปสัมภาษณ์คุณป้าคนนึงที่พักอยู่ที่ศูนย์ประสบภัยว่าต้องการความช่วยเหลืออะไรอีกบ้าง คุณป้าน่ารักมาก ตอบว่าไม่ต้องการอะไรแล้ว ช่วยเหลือแค่นี้ก็ดีมากแล้ว แค่อยากกลับบ้านอย่างเดียว ทำให้รู้สึกว่าคนไทยเราก็มีดีตรงที่รู้จักพอ ช่วยเหลือเกื้อกูลกัน หาทางเอาตัวรอดเก่ง ไม่ใช่ว่าเอาแต่บ่นๆแล้วรอให้คนอื่นช่วย ช่วงน้ำท่วมเนี่ยทำให้ได้เห็นมุมดีๆน่ารักของคนไทยอีกตั้งเยอะ ได้แต่ภาวนาขอให้ประเทศเราผ่านเหตุการณ์ครั้งนี้ไปได้ในเร็ววันนะ
