วันนี้จะขอแนะนำน้องที่วาดรูปหน้าปกและรูปประกอบในหนังสือ”ฟังเสียงหัวใจ เรียนอะไรที่ใช่เรา”นะคะ น้องชื่อเล่นชื่อ สาลี่ ค่ะ เป็นลูกศิษย์ของม่อนเอง พอดีม่อนเป็นครูประจำชั้นน้องสาลี่เมื่อปีที่แล้ว เห็นน้องเขาวาดรูปสวยดีประกอบกับได้คุยกันว่าน้องเขาอยากเรียนต่อและทำงานทางสายศิลปะ ประจวบเหมาะกับที่ม่อนกำลังจะออกหนังสือพอดี เลยแนะนำให้น้องเขาลองวาดส่งไปพร้อมกับหนังสือของม่อนดู เผื่อจะได้มีผลงานตีพิมพ์บ้าง จนได้มาเป็นหน้าปกและรูปประกอบหนังสือเล่มนี้ค่ะ
ชื่อจริง: อังสณา สาสี
อายุ: 17 ปี
อนาคต: ตั้งใจจะเรียนคณะคอมพิวเตอร์อาร์ตค่ะ
ครูม่อน: สาลี่รู้จักตัวเองได้อย่างไรจ้ะ ว่าชอบทางศิลปะ
สาลี่: ตอนเด็กๆสาลี่ชอบวาดรูปมาตลอดค่ะ ประมาณมอ4 เริ่มรู้ว่าวาดรูปมากขึ้นเรื่อยๆและไปแข่งที่ต่างๆด้วย จนทำให้รู้ว่าตัวเองชอบศิลปะค่ะ
ครูม่อน: ได้รางวัลที่ไหนที่ภูมิใจที่สุดจ้ะ
สาลี่: รางวัลที่1 ออกแบบcharacter designของร้านpinky skully ค่ะ
ครูม่อน: เมื่อรู้จักตัวเองแล้ว ตัดสินใจอย่างไรว่าจะมาเรียนต่อสายนี้แน่ๆจ้ะ
สาลี่: เป็นความรู้สึกว่าใช่แล้ว รู้สึกว่าถึงจุดอิ่มตัวที่ต้องเลือกแล้วค่ะ
ครูม่อน: แล้วที่บ้านว่าอย่างไร เห็นด้วยไหมจ้ะที่สาลี่จะมาเรียนทางศิลปะ
สาลี่: ตอนแรกที่บ้านไม่สนับสนุนค่ะ แต่แทนที่จะท้อ ก็หันมาสร้างผลงานเยอะๆเพื่อให้พ่อแม่เห็นว่าเราทำได้จริงๆ จนตอนนี้ทางบ้านหันมาสนับสนุนแล้ว ซื้ออุปกรณ์ให้วาดรูปค่ะ
ครูม่อน: น่าดีใจจริงๆนะจ้ะ ที่ตอนนี้รู้จักตัวเองแล้ว และที่บ้านก็สนับสนุนแล้ว แต่สำหรับเพื่อนๆที่ยังไม่รู้จักตัวเอง สาลี่จะแนะนำอย่างไรจ้ะ
สาลี่: ควรใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ โดยการทำสิ่งที่เราชอบให้จริงจังค่ะ เมื่อเราได้ลองทำสิ่งที่เราชอบจริงๆจังๆ เราจะได้รู้ว่าเราอยากไปทางนั้นจริงหรือเปล่า ถ้าเราไม่ใช้เวลาที่มีอยู่ในการค้นหาตัวเอง พอถึงเวลาต้องเลือก อาจโดนแรงกดดันทำให้ไปเลือกสิ่งที่ไม่ชอบแล้วก็มาเสียใจทีหลังได้ค่ะ
ครูม่อน: สาลี่เคยมีปัญหาเรื่องที่บ้านไม่เห็นด้วยกับการตัดสินใจของเรา สาลี่พอจะมีคำแนะนำให้เพื่อนๆที่อาจจะมีปัญหาเดียวกันบ้างไหมจ้ะ
สาลี่: ให้คิดว่าก็ไม่เห็นเป็นไร แทนที่จะยอมแพ้ เราควรจะทำให้เต็มที่เพื่อให้เขาเห็นว่าเราจริงจัง
สร้างผลงานเยอะๆ ไม่ว่าจะแนวไหนก็ตาม ที่สำคัญ คือ ต้องอย่ายอมแพ้ พยายามทำให้เขาเห็นว่าเราจริงจังค่ะ
ครูม่อนคิดว่าน้องสาลี่เป็นอีกตัวอย่างที่ดีที่ทำให้เห็นว่า เมื่อเรารู้จักตัวเองแล้ว จะสามารถทำอะไรได้อย่างเต็มที่และมีความสุขนะคะ ถึงแม้ว่าตอนแรกทางบ้านอาจจะไม่เห็นด้วย แต่ด้วยความมุ่งมั่นและจริงจังก็สามารถทำให้ที่บ้านเปลี่ยนความคิดได้ ทำให้เราเห็นว่าจริงๆว่า ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่นค่ะ
“เล่มนี้เป็นเล่มแรกที่ได้ตีพิมพ์ รู้สึกดีใจมากจนพูดไม่ถูก รู้สึกว่าอยากทำผลงานตัวเองให้ดียิ่งกว่านี้อีก และขอบคุณครูม่อนที่ให้โอกาสหนูได้วาดรูปประกอบในเล่มนี้ หนูรู้สึกภูมิใจและเป็นเกียรติอย่างยิ่งค่ะ”
—อังสณา สาสี
