คนเรานี่แปลกนะคะ บางครั้งใครพูดอะไรเราก็ไม่เชื่อ เมื่อเรายังเด็ก เรามักจะไม่เข้าใจว่าผู้ใหญ่เขาพูดถึงอะไรกันแล้วเราก็มักจะไม่ฟัง เราคิดว่าเรารู้ดีกว่า ตอนก่อนม่อนสอบเข้าคณะแพทย์ ก็มีลูกพี่ลูกน้องเคยเล่าให้ฟังเหมือนกันว่าเรียนหนักแค่ไหน และถ้าไม่ชอบจริงมันจะทรมานแค่ไหน แต่เราก็คิดว่า เรารู้จักตัวเองดี เราน่าจะเรียนได้ โดยไม่ได้คำนึงถึงว่าเราอยากเป็นหมอจริงๆหรือเปล่า
ช่วงนี้ ม่อนได้ใช้ชีวิตร่วมกับน้องๆที่มีอายุน้อยกว่าม่อนค่อนข้างบ่อย หลายครั้งที่เขามักจะไม่เข้าใจในความคิดหรือการตัดสินใจของม่อน ด้วยความที่เป็นครู ม่อนก็มักจะอยากอธิบายให้เข้าใจ อยากจะแนะนำ แต่ในไม่ช้าม่อนก็รู้สึกได้ว่า บางสิ่งบางอย่าง พูดไป น้องๆก็อาจจะไม่เข้าใจ เหมือนที่เมื่อก่อนเราเองก็ไม่เข้าใจผู้ใหญ่เหมือนกัน เลยต้องปล่อยวางว่าบทเรียนบางอย่าง ก็ต้องให้เขาเรียนรู้ด้วยตัวเองถึงจะดีที่สุด
เมื่อรู้อย่างนี้ ถ้าเราเป็นผู้ใหญ่ ก็คงต้องทำใจไว้ว่า บทเรียนชีวิตบางอย่าง ไม่สามารถอธิบายได้ด้วยคำพูด เขาจะเข้าใจจริงๆก็ต่อเมื่อเขาได้พบเจอกับตัวเองเท่านั้น ถ้าเราเป็นเด็ก เราก็ต้องตระหนักไว้ว่า สิ่งที่เราคิดว่าผู้ใหญ่ทำโดยไม่มีเหตุผล เราอาจจะยังไม่เข้าใจเขาก็ได้ บางสิ่งบางอย่างเราจะเข้าใจเองเมื่อเราโตขึ้นค่ะ
