วันนี้ได้ฟังjokeจาก Russell Peters ซึ่งเป็นstand-up comedian ที่เป็นมีพ่อแม่เป็นคนอินเดีย แต่เกิดและโตที่แคนาดา เขาเล่นตลกเรื่องความแตกต่างระหว่าง race กับ culture ด้วยความที่เขามีพ่อแม่เป็นคนอินเดีย เขาก็รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนอินเดีย คือรู้สึกว่า race ของตัวเองคือ คนอินเดีย แต่พอเขาไปอินเดียจริงๆ ก็มีอะไรหลายๆอย่างที่เขาไม่เข้าใจอีกเยอะ และรู้สึกได้เลยว่าจริงๆแล้วเขาเป็นคนแคนาดา เพราะเขาเติบโตกับcultureของแคนาดา
พอฟังแล้วก็คิดถึงเรื่องของม่อนเอง เพราะถึงแม้ว่าจะเป็นคนไทย แต่ก็มีบรรพบุรุษเชื้อชาติจีนเหมือนคนไทยหลายๆคน ในครอบครัวก็มักจะทำกิจกรรมอะไรแบบคนจีน ม่อนก็รู้สึกว่ามีความเป็นคนจีนอยู่ในตัวเยอะพอสมควร เวลาไปไหน ใครๆก็มักจะคิดว่าเป็นคนจีน เพราะว่าหน้าเหมือนคนจีน ตอนที่จะมาเมืองจีน ก็เลยไม่ค่อยคิดว่าจะมีเรื่องอะไรให้ประหลาดใจสักเท่าไหร่ เพราะคิดว่าเราเจอวัฒนธรรมจีนมาบ้าง คนในครอบครัวก็เป็นคนจีน น่าจะพอเข้าใจคนจีนที่เมืองจีนได้ไม่ยากเท่าไหร่ แต่พอมาอยู่จริงๆ เลยรู้เลยนะว่า จริงๆแล้วเราไม่ใช่คนจีนเลย เป็นคนไทยร้อยเปอร์เซ็นต์เนี่ยแหละ เราอาจจะมีraceเป็นChinese แต่cultureเราเป็นThaiล้วนๆ
เรื่อง race กับ culture คนไทยเราอาจจะไม่ค่อยได้คิดถึงเท่าไหร่นัก เพราะสังคมเราค่อนข้าง homogenous คือ ไม่ได้มีความหลากหลายทางเชื้อชาติและวัฒนธรรมมากนัก แต่ในประเทศที่มีคนจากหลายๆที่มารวมกัน เช่น อเมริกา หรือ แคนาดา จะมีคนเยอะแยะที่มีบรรพบุรุษจากที่อื่น แต่เกิดและโตที่นั่น ม่อนเคยถามเพื่อนที่พ่อแม่เป็นคนเอเชียแต่ตัวเขาเกิดและโตที่อเมริกาว่าเขารู้สึกว่า เขาเป็นคนที่ไหน ใครๆก็มักจะบอกว่า มันตัดสินยาก เพราะหน้าตาเขาเป็นคนเอเชีย วัฒนธรรมบางอย่างก็เป็นเอเชีย แต่หลายๆอย่างก็เป็นอเมริกัน แม้แต่จะถามเขาว่าภาษาแม่ของเขา คืออะไรก็ยังตอบลำบากเลย เพราะส่วนมาก ภาษาแรกที่เขาเรียนรู้จะเป็นภาษาของพ่อแม่ แต่ภาษาที่เขาถนัดมากสุดในปัจจุบันคือภาษาอังกฤษ ซึ่งเรื่องพวกนี้จะมีน้อยมากในสมัยก่อนที่โลกยังไม่โลกาภิวัฒน์เหมือนทุกวันนี้ ปัจจุบันนี้ในทุกๆวงการก็มีการทำวิจัย ศึกษาวัฒนธรรมที่แตกต่าง และพยายามทำให้สังคมเข้าใจกันมากขึ้น คิดไปคิดมา ในอนาคต(ที่ใกล้กว่าที่เราคิด) เราคงมีวัฒนธรรมที่เหมือนๆกัน คือ วัฒนธรรมโลก ว่าไหมคะ
ท่านผู้อ่านคิดยังไงกันบ้างคะ
