การจะรู้ว่าเราจะเรียนอะไร ชอบอะไร อยากทำอะไร คงไม่ใช่ว่าอยู่ๆก็จะตัดสินใจขึ้นมาได้ หรือว่าจะให้คนอื่นมาชี้นิ้วบอก ไม่ว่าพ่อแม่ ครูอาจารย์ ก็ไม่มีใครรู้จักตัวเราดีกว่าเราเอง แต่ว่าเราเองก็มักจะบอกตัวเองว่า เราไม่รู้จักตัวเองดีพอ อยากให้คนอื่นมาบอกเราว่าทำอย่างไรถึงจะดีที่สุด ที่จริงแล้ว ไม่ใช่ว่าเราไม่รู้หรอก แต่เป็นเพราะว่า เราไม่อยากตัดสินใจ เรากลัวผิด เราจึงโยนให้คนอื่นตัดสินใจ เพราะถ้าผิดแล้ว เราก็จะได้โทษเขาได้ หรือไม่ก็เราจะได้ไม่ต้องมารับผิดชอบทีหลังเวลาชีวิตเรามันไม่รุ่งอย่างที่ควรจะเป็น การที่จะเลือกทำสิ่งที่เราอยากทำจริงๆเป็นสิ่งที่น่ากลัวไม่ใช่น้อย เพราะเราไม่รู้ว่ามันจะเป็นอย่างที่หวังไหม ถ้าเกิดเราเลือกแล้วมันไม่เป็นอย่างที่หวังล่ะ เราต้องรับผิดเต็มๆเลยนะ? ไปโทษใครไม่ได้….. แต่ถามจริงๆเถอะ? ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ แล้วจะทำไมเหรอ? ชีวิตมันก็มีอยู่แค่นี้แหละ อยากทำอะไรก็ทำเถอะ พยามให้ถึงที่สุด ดีกว่าไม่ได้ทำอะไรเลย ถ้าเลือกผิดแล้วจะเป็นอย่างไรเหรอ เราก็เลือกให้ดีที่สุด เท่าที่เราคิดพิจารณาในวันนี้ เอาสิ่งที่มีในวันนี้มาคิด เท่าที่เรารู้แล้วตัดสินใจ ประสบการณ์จะเป็นตัวตัดสินเอง มันไม่มีผิดถูกหรอก ถ้าทางที่เราเดินทำให้เรารู้ว่าทางนี้คือทางที่ไม่ใช่ มันก็คือประสบการณ์ดีๆที่ทำให้เรารู้ว่าทางไหนไม่ใช่ ฉะนั้นสิ่งที่เราเลือกมาก็ไม่ใช่สิ่งที่ผิด ถ้าทางที่เราเดินมาเราชอบเราก็จะได้เดินหน้าต่อไปเรื่อยๆ ไม่มีถูกไม่มีผิด ประสบการณ์จะทำให้เราเห็นทุกอย่างชัดเจนขึ้นเอง
