ม่อนสังเกตเห็นว่าหลายคนที่มี role model ในใจ ซึ่งก็เป็นสิ่งที่ดี เพราะทำให้มีแรงบันดาลใจ แต่บางครั้งก็อาจจะทำให้หลงทางได้ด้วยเหมือนกัน เพราะบางทีเราอาจจะชอบ role model ของเรามากจนอยากทำตามเขาซะทุกอย่าง โดยลืมดูไปว่าตัวเองชอบอะไรจริงๆ บางทีตัวเรากับคนที่เราชื่นชอบมีความสามารถแตกต่างกัน มีความชอบแตกต่างกัน การที่เราไปเดินตามเขาหมด ก็อาจจะไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเราก็ได้
สำหรับม่อนเอง ม่อนมีมาดามคูรีเป็น role model ตั้งแต่เด็กๆ ม่อนชื่นชมเธอมากเพราะเธอเป็นนักวิทยาศาสตร์หญิงที่มีชื่อเสียงท่ามกลางนักวิทยาศาสตร์ชายในยุดนั้น เธอยังมีครอบครัวและทำหน้าที่ของแม่ได้ควบคู่ไปกับการทำงานวิทยาศาสตร์ด้วย ช่วงที่เรียนมัธยม ม่อนก็เคยคิดเหมือนกันว่าอยากเป็นนักวิทยาศาสตร์เหมือนกันเธอจัง อยากเป็นมากๆเลยนะคะ แต่พอไปลองเรียนลึกๆแล้วรู้สึกว่ามันไม่ใช่ตัวเราเลย ถ้าม่อนไม่ระวังมัวแต่ชื่นชมเธอจนเดินตามเธอไปทุกอย่าง ม่อนก็อาจจะไปเจอสิ่งที่ไม่ชอบก็ได้ค่ะ ซึ่งกรณีอย่างนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับการมีพ่อแม่เป็น role model เหมือนที่ม่อนเขียนไว้ในหนังสือ ม่อนเห็นคุณพ่อเป็นเห็น role model ก็เลยเลือกเรียนหมอตามท่าน เลยไม่ได้ดูว่าตัวเราไม่ได้ชอบไม่ได้อยากเป็นหมอเลย ม่อนจึงอยากจะเตือนว่า การมีrole modelเป็นสิ่งที่ดีมากๆค่ะ แต่เราต้องไม่ลืมดูตัวเราเองด้วยว่า สิ่งที่เราเลือกทำเหมาะกับตัวเราหรือเปล่านะคะ 🙂
Credit รูป www.momlogic.com
