ถึงแม้ว่าครูม่อนจะเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับการศึกษามาก และก็เป็นนักการศึกษาซะเองด้วย แต่บางทีก็อดคิดไม่ได้ว่าสังคมเราให้ความสำคัญกับ”การเรียนหนังสือ” มากกว่า “การเรียนรู้” หมายถึงว่า ถ้าใครอยากก้าวหน้า ก็เรียนต่อให้สูงๆ ทั้งๆที่บ่อยครั้ง ในกระบวนการการเรียนหนังสือของเรานั้น มันไม่ได้ทำให้เราเรียนรู้มากขึ้นสักเท่าไหร่ แต่ว่าทำไมเราต้องเสียเงิน เสียเวลาหลายๆปี เสียสุขภาพจิต เพื่อให้ได้ปริญญาสูงๆ ก็เพราะว่าสังคมเองก็ให้ความสำคัญกับมันนั่นแหละ
แต่ว่าในเวลาที่เงินหายากอย่างนี้ บางทีก็ต้องคิดเหมือนกันว่ามันคุ้มหรือเปล่า
เป้าหมายของเราคืออะไร?
สิ่งที่เราอยากทำจำเป็นต้องมีปริญญาสูงๆไหม?
เราอยากเริ่มต้นชีวิตจริงๆ (ทำงานตั้งตัว + แต่งงานมีลูก ถ้ายังไม่แก่เกิน) ตอนอายุเท่าไหร่?
มีตังค์พอหรือเปล่า?
อยากเรียนรู้จริงๆหรือเปล่า?
และอีกที เป้าหมายเราคืออะไร? เป้าหมายเรายังเหมือนเดิมไหม?
นั่นแหละที่ต้องถามตัวเอง