ที่ฮาร์วาร์ด และมหาวิทยาลัยดีๆอื่นๆ นักเรียนเถียงอาจารย์ได้ แล้วไม่เป็นไร แถมอาจารย์ยังชอบด้วยซ้ำ แต่ไม่ใช่ว่าเถียงแบบไม่มีเนื้อหา เถียงแบบไม่มีเหตุผล (ซึ่งบางทีเจอเยอะในห้องเรียนมัธยมนะ) ถ้าเราคิดอย่างมีเหตุผลแล้วไม่เห็นด้วยเราก็เถียงได้ ถามได้ ใช้เหตุผลของเรามาแสดง แล้วดูกันซิว่าอันไหนมีเหตุมีผลกว่ากัน ซึ่งการทำแบบนี้ ก็เป็นการทำให้วิชาการก้าวหน้าขึ้นด้วย เพราะบางทีคำถามของนักเรียนก็จุดประกายให้อาจารย์คิดอะไรดีๆได้ หรือไม่ก็ทำให้นักเรียนคนอื่นๆได้คิดถึงเรื่องที่ไม่เคยคิดมาก่อน
สิ่งที่เราน่าจะส่งเสริมให้มีในวงการการศึกษาบ้านเรามากขึ้น คือ การคิดอย่างมีเหตุผล หรือที่เราชอบพูดกันว่า คิดอย่างมีวิจารญาณ แต่เราไม่ค่อยได้เข้าใจว่ามันหมายถึงว่าอะไรกันแน่ หลายๆครั้งที่วัฒนธรรมบ้านเรา ทำให้เราไม่กล้าเถียง (โดยเฉพาะคนที่อยู่ในตำแหน่งที่สูงกว่า) หลายๆครั้งไม่ใช่เพราะว่าเราคิดกันไม่เป็น แต่เป็นเพราะว่า วัฒนธรรมเคารพผู้ใหญ่ ทำให้เราคิดว่าคนที่สูงอายุกว่า หรือมาก่อน ควรจะถูกเสมอ(คนที่คิดแบบนี้ส่วนมากก็จะเป็นคนที่อาวุโสกว่า) หลายๆครั้งเลยทำให้สังคมเราโดยรวมขาดเหตุผลไป
(แต่ก็อยากจะบอกว่า ไม่ใช่ว่าวัฒนธรรมเราไม่ดีนะคะ เพราะบ้านเรามีวัฒนธรรมอย่างนี้เลยทำให้บ้านเรามีการประนีประนอมกันมากหน่อย ต่างกับอเมริกัน แต่อยากจะเสนอว่า บ้านเราก็สามารถพัฒนาได้ ถึงแม้ว่าเราจะไม่ค่อยได้ทำมาก่อน)
