โปรแกรมสองภาษา โปรแกรมอินเตอร์ ในประเทศเราถือว่าบูมมากในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา โรงเรียนไทยก็เปิดโปรแกรมสองภาษา หรือภาคอินเตอร์เพิ่ม และก็มีโรงเรียนสองภาษา โรงเรียนอินเตอร์ผุดขึ้นมากมาย ในฐานะที่เป็นคนในวงการการศึกษา เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในวงการแล้วก็อดห่วงอนาคตของชาติไม่ได้ คิดว่าจำเป็นต้องแนะนำให้ตัดสินใจกันดีๆก่อนที่จะเปลี่ยนจากเรียนโรงเรียนไทยไปเรียนภาคสองภาษาหรือภาคอินเตอร์นะค่ะ
เมื่อก่อน โรงเรียนอินเตอร์จะมีไว้สำหรับลูกของคนต่างชาติหรือลูกครึ่งที่ที่บ้านก็มักจะใช้ภาษาอังกฤษอยู่แล้ว แต่ไม่เก่งภาษาไทย จึงจำเป็นต้องมีทางเลือกเพื่อให้เรียนโดยใช้ภาษาอังกฤษ ทีนี้ในขณะที่ภาษาอังกฤษมีความสำคัญมากขึ้นเรื่อยๆ คนไทยก็ส่งลูกหลานไปเรียนมากขึ้น ซึ่งถ้าเป็นเด็กที่สามารถใช้ภาษาอังกฤษได้ดีตั้งแต่เล็กอยู่แล้ว หรือเรียนอินเตอร์มาตั้งแต่เล็กก็จะไม่มีปัญหา
แต่สำหรับเด็กไทยที่ภาษาอังกฤษยังไม่เก่งนัก (หรือบางคนไม่ได้เลยด้วยซ้ำ) ก็ถูกกระแสสังคมซึ่งมองว่าการไปเรียนภาคสองภาษาหรือภาคอินเตอร์จะทำให้เก่งภาษาอังกฤษได้ พ่อแม่จึงส่งไปเรียน ซึ่งราคาก็จะแพงกว่าโรงเรียนไทยปกติหลายเท่านัก
ถามว่าแล้วนักเรียนเรียนโปรแกรมเหล่านี้แล้วไม่เก่งภาษาอังกฤษเหรอ? ก็คงบอกว่าไม่ใช่ เพราะนักเรียนจะได้เจอฝรั่งแหละกว่านักเรียนในโรงเรียนไทย แต่เท่าที่เห็นแล้วก็ไม่ใช่ว่าจะเก่งกว่านักเรียนไทยมากอย่างเห็นได้ชัด อาจจะฟังได้ดีกว่านักเรียนไทยหน่อยเท่านั้นเอง
แต่ข้อเสียที่ใหญ่มาก และค่อนข้างจะถาวรคือ วิธีการเรียนรู้ ทัศนคติที่มีต่อการเรียน และความตื้นลึกของความรู้ที่ได้รับ ปัญหาก็คือ เมื่อเด็กไม่ได้ภาษาอังกฤษ แต่ต้องเรียนคณิตศาสตร์ วิทยาศาสตร์ สังคม และอื่นๆ เป็นภาษาอังกฤษ ถามว่านักเรียนจะเข้าใจเนื้อหาได้มากน้อยแค่ไหน ในเมื่อแม้แต่การสนนทนาง่ายๆในชีวิตประจำวันก็ยังไม่ได้เลย ถึงแม้จะถามครูแล้ว ครูตอบแล้วก็ไม่เข้าใจชัด ลองนึกอย่างตอนที่เราเรียนตอนประถมปลายหรือมอต้นดูซิค่ะ อย่างวิชาวิทยาศาสตร์ บางทีให้ครูอธิบายภาษาไทยก็ยังไม่เข้าใจเลย แล้วประสาอะไรถ้าครูอธิบายเป็นภาษาอังกฤษคะ? นักเรียนก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะเอาตัวรอดด้วยการ จำเนื้อหาเป็นจุดๆ หรือเป็นคำๆไป เพื่อให้พอผ่าน ซึ่งเห็นแล้วครูม่อนก็รู้สึกเศร้าใจแทนเพราะคิดว่านักเรียนเหล่านี้ส่วนมากแล้วถ้าให้เรียนเป็นภาษาไทยก็คงจะสามารถเข้าใจเนื้อหาได้ลึกซึ้งมากกว่าเรียนเป็นภาษาอังกฤษแน่ และผลกระทบยังไม่หมดแค่นั้น เพราะว่าสมองในช่วงวัยรุ่นจะมีการพัฒนาเรื่องการคิดนามธรรม การคิดตรรกะ ถ้าเราขาดการฝึกฝนตรงจุดนี้ไป เพราะว่านักเรียนไม่ได้ภาษาเลยเน้นเรียนแค่ผิวเผินก็อาจจะทำให้ไม่ได้พัฒนาสมองด้านนี้เท่าที่ควร นอกจากนี้ยังส่งผลถึงปัญหาพฤติกรรมด้วย ลองคิดดูว่า ถ้าเรานั่งอยู่ในห้องเรียนที่เราฟังอะไรไม่รู้เรื่อง เราจะตั้งใจเรียนสักแค่ไหน? นักเรียนที่ต้องทนอยู่เป็นปีๆ หลายๆคนก็แสดงออกด้วยการเกเรซึ่งดูแล้วก็เห็นว่าเกิดจากการที่ที่โรงเรียนไม่ได้มีอะไรดึงดูดความสนใจของเขาได้
อีกปัญหาหนึ่งก็คือ การจะหาครูอาจารย์ฝรั่งที่สอนวิชาต่างๆได้เก่งนั้นจะหาได้ยากกว่าครูไทยที่สอนเก่งเท่ากัน หรือมีวุฒิเท่ากันมากนัก เพราะว่าโรงเรียนต้องใช้เงินจำนวนมากในการจ้างครูที่มีคุณสมบัติเหมาะสมมีประสบการณ์การสอน ซึ่งถ้าเป็นโปรแกรมที่ราคาถูกลงไปหน่อยก็มักจะไม่สามารถจ้างครูที่มีคุณสมบัติเหมาะสมมาสอนได้ ทำให้ต้องหาฝรั่งที่ถึงแม้จะไม่มีคุณสมบัติเหมาะ แต่ก็พอสอนได้มาสอนแทน ก็ลองคิดดูซิค่ะว่า ในบ้านเรามีครูไทยให้จ้างกี่คน แต่มีครูฝรั่งที่สามารถสอนวิชาคณิต วิทย์ สังคม ได้กี่คน แล้วก็ต้องเป็นฝรั่งที่อยากมาอยู่เมืองไทยด้วย ตัวเลือกก็ยิ่งน้อยลงไปอีก คนที่ไม่ได้อยู่ในวงการจะคิดไม่ถึงเลยว่าหาครูฝรั่งที่มีคุณภาพในเมืองไทยนั้นไม่ใช่หากันได้ง่ายๆ อีกอย่างหลายๆครูฝรั่งหลายๆคนก็มักจะทำงานเพียงไม่กี่เดือนก็ลาออกไป ทำให้นักเรียนขาดช่วงในการเรียน ก็ถือเป็นปัญหาอีกเหมือนกัน ซึ่งปัญหาเหล่านี้ถ้าเป็นโรงเรียนอินเตอร์ใหญ่ๆจริงๆก็อาจจะไม่เจอเพราะสามารถใช้เงินจ้างครูที่มีคุณภาพได้ แต่สำหรับโรงเรียนขนาดกลางๆลงไป มักจะหนีไม่พ้นปัญหาเหล่านี้ค่ะ
ฉะนั้น ก่อนที่จะคิดว่าอยากให้ใครไปเรียนสองภาษาหรืออินเตอร์เพื่อให้เก่งภาษาอังกฤษ ก็ต้องคิดก่อนนะคะว่าเหมาะกับเขาจริงๆหรือเปล่า และได้คุ้มเสียหรือไม่ เพราะช่วงโอกาสในการพัฒนาสมองและการเรียนรู้ช่วงวัยรุ่นนั้น ถ้าผ่านไปแล้วก็ผ่านไปเลยนะคะ
