จะจำให้ได้ดี เราต้องเข้าใจเทคนิคการจำ Memorization techniques ซึ่งวิธีการจำในการเรียนภาษานั้นมีหลายวิธีด้วยกัน แต่ละวิธีก็มีข้อดีข้อเสียแตกต่างกันไปค่ะ
แต่ก่อนอื่นเรามาทำความเข้าใจ ความจำ (memory) กันก่อนนะคะ
ความจำมีสองระดับ คือ working memory กับ long-term memory
Working memory คือ ความจำที่เราเอาไว้ใช้งานในขณะนั้น คล้ายๆเวลาเราใช้กระดาษทดนั่นแหละค่ะ working memoryมีจำกัด เหมือนเรามีกระดาษทดแค่แผ่นเดียว ถ้าทดเต็มแล้วก็หมด ขอกระดาษเพิ่มไม่ได้ Working memory นั้นประกอบไปด้วย short-term memory คือ ความจำระยะสั้น และก็ active processing ก็คือส่วนที่เอาshort-term memory มาประมวลผลนั้นเอง
Long-term memory คือ ความจำระยะยาว เหมือนข้อมูลที่เราเก็บไว้ในคอมพิวเตอร์นั่นเอง พอจะใช้ก็ไปดึงออกมาใช้ได้
กระบวนการจำว่ากันง่ายๆอย่างได้นี้ค่ะ
Pathway เป็นอย่างนี้ค่ะ ตอนแรกเรารับรู้ (perceive) ก่อน รับรู้ทางได้ยินหรือทางการอ่านก็ได้ทั้งนั้น จากนั้นสิ่งที่เรารับรู้ก็จะถูกประมวลผล (process) ตอนนี้ข้อมูลอยู่ใน working memory ซึ่งจะอยู่ได้ไม่นาน จากนั้นถ้ามีcondition ที่เหมาะสม ข้อมูลก็จะย้ายไปอยู่ใน long-term memory ส่วนใน working-memory ก็จะถูกลบไปเพื่อให้ว่างที่จะสามารถรับข้อมูลใหม่ได้
แน่นอนว่าเวลาเรียนภาษาเราก็อยากให้ภาษาอยู่ใน long-term memory ใช่ไหมคะ ในโพสต์ต่อๆไปเราจะมาดูกันว่าจะใช้วิธีอะไรมาช่วยให้สิ่งที่เราเรียนมาอยู่ใน long-term memory ได้บ้าง
