หลายๆคนอาจจะสงสัยว่า การเรียนแกรมม่าจำเป็นแค่ไหน สมัยตอนเรียนหนังสือตอนประถมและมัธยม จะเรียนแกรมม่าซะเป็นส่วนมาก มีบทสนทนาบ้างสอดแทรกอยู่ แต่ก็เหมือนว่าแกรมม่าจะเป็นหลักในการเรียนมากกว่า ซึ่งตอนนั้นเองครูม่อนก็ไม่รู้หรอกค่ะว่า ภาษาอังกฤษควรจะเรียนอย่างไร ที่โรงเรียนให้เรียนอะไรก็เรียนไปอย่างนั้น ไม่ได้คิดอะไรมาก
มีปรากฏการณ์อย่างหนึ่งที่ม่อนได้สัมผัสกับตัวเองอย่างชัดเจน หลังจากท่องศัพท์ GRE คือ ปรากฏการณ์ที่ Norman Lewis ผู้แต่งหนังสือ Word Power
ใครเห็นหัวข้อบทความนี้ก็คงจะนึกว่า ม่อนจะเขียนวิจารณ์การเรียนแบบท่องจำว่าไม่ดีอย่างไร แต่กลับกันค่ะ ม่อนจะมาบอกว่ามันดีและจำเป็นอย่างไรต่างหาก นักเรียนสมัยนี้(รวมถึงผู้ปกครองหลายๆคนด้วย) มักจะมองว่าการเรียนแบบท่องจำไม่ดี หรือน่าเบื่อ ส่วนใหญ่เวลาบอกให้นักเรียนท่องอะไร จำอะไร ก็มักจะบ่นกันว่า
ในหนังสือ “ฟังเสียงหัวใจ เรียนอะไรที่ใช่เรา” ครูม่อนเขียนเน้นเรื่องการเลือกเส้นทางที่ตรงกับความเป็นตัวเรามากที่สุด แต่ยังมีอีกอย่างที่สำคัญในการฝันและเลือกเส้นทางเดินชีวิต ก็คือ การฝันให้ไกล ฝันให้ใหญ่ ที่ภาษาอังกฤษ เรียกว่า
‘Would you tell me, please, which way I ought to
ขอแนะนำการ์ตูนดิสนีย์ค่ะ จากประสบการณ์ที่เจอเพื่อนๆที่เก่งภาษาอังกฤษมาพบว่า ส่วนมาก เกือบ 80 เปอร์เซ็นต์ ตอนเด็กๆดูหนังการ์ตูนดิสนีย์กันทั้งนั้นค่ะ จากการวิเคราะห์ม่อนคิดว่า เป็นเพราะดิสนีย์เป็นการ์ตูนที่ดึงดูดความสนใจเด็กได้อยู่แล้ว เพราะตัวเนื้อเรื่องและภาพ
เทคนิคการเรียนอันนี้ถือว่าเป็นอันที่ยังเป็นที่ถกเถียงกันอยู่มาก คือว่า ควรจะฟังเพลงไปด้วยอ่านหนังสือไปด้วยดีไหม หรือว่าเปิดทีวีไปด้วยอ่านหนังสือไปด้วย ได้หรือเปล่า จริงอยู่ที่ว่าถ้าเราอ่านหนังสืออย่างเดียวเงียบๆ เราจะมีสมาธิมากกว่า เพราะไม่มีอะไรมาทำให้เราวอกแวก แต่เนื่องจากในปัจจุบันมีข้อมูลข่าวสารเยอะมาก และมีอะไรมาทำให้เราวอกแวกได้เยอะ
บทความนี้น่าสนใจมากค่ะ มาจาก New York Times เป็นงานวิจัยจากUniversity of Pennsylvania ว่าคนเราชอบส่งเรื่องแบบไหนให้เพื่อนๆอ่าน ที่อ่านแล้วรู้สึกดีก็คือ เขาพบว่าคนเราจะส่งต่อเรื่องที่เป็นบวกมากกว่าเรื่องที่เป็นลบ และเรื่องที่ถูกส่งต่อส่วนมากก็จะเป็นเรื่องที่ทั้งน่าประหลาดใจและinspiring
English Writing Tips รับความรู้และเคล็ดลับเก่งการเขียนภาษาอังกฤษจากครูม่อน
