เวลาเริ่มฝึกภาษาอังกฤษใหม่ๆ เรามักจะติดแปลจากภาษาไทย เพราะมันเป็นวิธีเดียวที่เราคิดออกว่าจะทำได้ แต่การแปลตรงตัวจากภาษาไทยจะทำให้ได้ภาษาอังกฤษที่ผิดและสื่อสารไม่รู้เรื่อง วิธีแก้ก็คือ เวลาเราเรียนภาษาอังกฤษ ไม่ว่าจะเรียนคำใหม่ ประโยคใหม่ บทสนทนาใหม่ หรืออะไรก็ตาม
โปรแกรมสองภาษา โปรแกรมอินเตอร์ ในประเทศเราถือว่าบูมมากในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา โรงเรียนไทยก็เปิดโปรแกรมสองภาษา หรือภาคอินเตอร์เพิ่ม และก็มีโรงเรียนสองภาษา โรงเรียนอินเตอร์ผุดขึ้นมากมาย ในฐานะที่เป็นคนในวงการการศึกษา เห็นสิ่งที่เกิดขึ้นในวงการแล้วก็อดห่วงอนาคตของชาติไม่ได้ คิดว่าจำเป็นต้องแนะนำให้ตัดสินใจกันดีๆก่อนที่จะเปลี่ยนจากเรียนโรงเรียนไทยไปเรียนภาคสองภาษาหรือภาคอินเตอร์นะค่ะ
ต้องขออภัยด้วยที่หายหน้าหายตาไปนานพอสมควรนะคะ ตอนนี้ใกล้จะกลับเมืองไทยแล้ว คิดแล้วก็ใจหายเหมือนกัน กลัวจะลืมภาษาจีนที่เรียนมา แต่อีกใจหนึ่งก็เริ่มคิดว่าต้องทบทวนภาษาอังกฤษแล้วเพราะจะต้องเริ่มเรียนปริญญาเอกแล้ว อาทิตย์ได้ฤกษ์สอบภาษาจีนเสร็จซะที ว่างๆเลยลองหาอะไรหนุกๆมาทบทวนศัพท์GRE เลยไปเจอappอันนึงเจ๋งมาก คิดว่าต้องมาแนะนำผู้อ่านกันค่ะ วิธีจำศัพท์ให้ดีก็คือ
มีอย่างหนึ่งที่สังเกตเห็นหลังจากที่ได้มาเรียนที่อเมริกาและเมืองจีน คือ อาจารย์เขาจะคาดหวังให้นักเรียนอ่านหนังสือมาล่วงหน้าก่อนมาเรียนเสมอ ที่อเมริกานั้นไม่ค่อยแปลกใจมาก เพราะsettingที่ครูม่อนได้ไปเจอคือที่เรียนปริญญาโทที่ฮาร์วาร์ด ซึ่งถือว่าเป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่นักศึกษาระดับนั้นต้องมีความรับผิดชอบและต้องอ่านหนังสือมาก่อน ถึงจะไปdiscussกันในห้องเรียนได้ และในประเทศจีน แม้แต่ห้องเรียนภาษาธรรมดาๆกับนักเรียนต่างชาติคนอื่นๆ อาจารย์เขาก็ยังย้ำแทบจะทุกๆครั้งว่าให้อ่านมาล่วงหน้า
เมื่อวานเพื่อนเอาโพสต์เรื่องครูไทยให้อ่าน เลยทำให้นึกขึ้นได้ว่า เรื่องหนึ่งที่ทำให้ระบบการศึกษาบ้านเราพัฒนาได้ช้าก็คือเรื่องระบบครูเนี่ยล่ะค่ะ จำได้ว่าตอนที่ครูม่อนเรียนหนังสืออยู่ อาจารย์ครูม่อนบอกว่าสมัยอาจารย์คนเรียนหนังสือเก่งจะอยากเป็นครูกัน แต่สมัยนี่เหรอ ไม่มีใครเรียนหนังสือเก่งๆอยากเป็นครูกันหรอก ซึ่งมันก็จริงอ่ะนะ ตอนครูม่อนสอบเข้ามหาวิทยาลัย ที่คิดจะเข้าคณะครุศาสตร์ไม่อยู่ในหัวเลย
เรามองความฉลาดได้สองแบบ คือ เรามองว่าเป็นสิ่งที่fixed เปลี่ยนแปลงไม่ได้ หรือเป็นสิ่งที่ปรับปรุงแก้ไขได้ ซึ่งจะมีผลต่อการดำเนินชีวิตของเรามาก มันมีผลต่อการเรียนมากด้วยเหมือนกัน ลองเอามาปรับใช้ดูเฉพาะกับการเรียนภาษาซิคะ เราสามารถตั้งเป้าหมายในการเรียนได้สองแบบ เรียนให้เก่ง
หาคำตอบมานานในที่สุดวันนี้ก็หาเจอ เคยสรุปด้วยประสบการณ์ตัวเองว่า เวลาเราจะตั้งเป้าหมายในการทำก็ตาม โดยเฉพาะการเรียนภาษา ก็ให้ตั้งเป้าหมายให้จนพูดได้คล่อง จนอ่านได้เก่ง แต่เวลาเราฝึกจริงๆ เราอย่าไปคิดถึงความก้าวหน้าของตัวเองมากนักเพราะมันจะทำให้เราหมดกำลังใจ ให้ฝึกไปเรื่อยๆ คือครูม่อนสรุปเอาจากประสบการณ์ตัวเอง
การจะรู้ว่าเราจะเรียนอะไร ชอบอะไร อยากทำอะไร คงไม่ใช่ว่าอยู่ๆก็จะตัดสินใจขึ้นมาได้ หรือว่าจะให้คนอื่นมาชี้นิ้วบอก ไม่ว่าพ่อแม่ ครูอาจารย์ ก็ไม่มีใครรู้จักตัวเราดีกว่าเราเอง แต่ว่าเราเองก็มักจะบอกตัวเองว่า เราไม่รู้จักตัวเองดีพอ
English Writing Tips รับความรู้และเคล็ดลับเก่งการเขียนภาษาอังกฤษจากครูม่อน
